محافظت از چوب

محافظت از چوب از اهمیت بالایی برخوردار است. درگذشته و قبل از بوجود آمدن بتن و سازه های بتنی بسیاری از سازه های باربر با چوب ساخته می شد.

از قبیل تراورس های راه آهن، تیرهای برق، تلگرام و روشنایی معابر، ستون و تیر معادن و تونل ها و موارد مشابه.
بدلیل گستردگی و پراکندگی موارد کاربردی، مقاوم کردن آنها در مقابل عوامل مخرب بیولوژیک بمنظور افزایش طول عمر آنها کاملا ضروری بود.
وجود این عوامل ضرورتی شد تا روش های تزریق سم در چوب که بنام اشباع کردن چوب معروف شده روز به روز گسترش یافته.
موجب شد تا مواد و روش های متعددی پیشنهاد و مورد استفاده قرار گیرد.
معروفترین آنها روش های سلول پر و سلول خالی هستند. (در این نوشتار هدف، توضیح این روش ها و نوع مواد مصرفی نیست)
در این روش ها بدلیل صنعتی بودن آنها هیچ ضرورتی به حفظ ظاهر چوب، بوی چوب، رنگ پذیری آن و رعایت اصول محیط زیست نبود.
به همین دلیل استفاده از این مواد برای مصنوعات چوبی مرتبط با انسان و حیوانات ممنوع شده بود.

لذا در صنعت چوب کلمه ای بنام اشباع خانگی و تزئینی و مواردی که با انسان در تماس مستقیم باشد، وجود نداشت.
فقط برای محافظت این نوع از مصنوعات چوبی از روغن های خوراکی و غیرسمی برای افزایش طول عمر آنها استفاده می شد.
چون تمام این روغن ها فقط می توانست سطح چوب را پوشش دهد.
بدلیل گران بودن و غلظت بالا که نفوذپذیری آنها را در چوب کاهش می داد عملا امکان تزریق و یا غوطه وری چوب در این مواد وجود نداشت.
استفاده از آنها فقط می توانست چند سالی تخریب و رشد قارچ ها را به تاخیر اندازد.
در زمان های گذشته بدلیل استفاده از اجاق و شومینه هیزمی که به مرور سطح چوب ها را با کربن پوشش می داد یک محافظت طبیعی برای چوب بوجود می آمد.
با اختراع سیستم های گرمایی و پخت و پز جدید این حفاظت طبیعی نیز از بین رفته است.

ابداع روش ترموکردن چوب (گرما چوب)، توسط فنلاندی ها در سطح جهان گسترش یافت.
به نوعی این روش برای رفع این نقص در ساخت مصنوعات چوبی فضای باز و مناطق مرطوب (در این مناطق خطر رشد قارچ ها و حمله ات چوبخوار افزایش می یابد) بود.
ولی این روش با وجود کارآمدی، بدلیل سوختن لیگنین چوب (رنگ قهوه ای چوب های ترمو شده به همین دلیل است) باعث کاهش چشمگیر مقاومت مکانیکی چوب و کاهش قدرت چسب پذیری و میخ پذیری چوب نیز می شود.
همینطور امکان استفاده از اتصالات در ساخت مصنوعات چوبی را نیز تقریبا از بین می برد.

ما به دنبال روشی برای محافظت چوب در مقابل حمله قارچ های عامل پوسیدگی و ات چوبخوار و خطر آتش بودیم.
که امکان استفاده در سازه های در تماس با انسان و موجودات زنده را نیز بوجود آورد.
این مواد می بایست بگونه ای در چوب تزریق می شد که ظاهر و زیبایی چوب را حفظ کند.
همچنین از ترک خوردن آن جلوگیری کند.
این چوب ها می بایست نیروی عمود و موازی بر الیاف وارد شده به سازه ها را تحمل کند.
همچنین برای محافظت در مقابل اشعه ماورابنفش خورشید و فرسایش باد و زیبایی رنگ پذیر باشد.

روش های محافظت از چوب    

روش حفاظت چوب با مواد(غوطه وری سازه ها قبل از رنگ در مواد حفاظتی)

ماده سل: محافظت کننده چوب در مقابل پوسیدگی، حمله ات چوبخوار و کندسوز کننده، مخصوص سازه های چوبی (به رنگ کرم روشن).

ماده کلون: 

محافظت کننده چوب در مقابل پوسیدگی و حمله ات چوبخوار با کاربرد مخصوص نرده و حصار اصطبل اسب و چهارپایان (برای جلوگیری از خورده شدن آنها توسط اسب و چهار پایان)

ماده گلسان: محافظت کننده چوب در مقابل پوسیدگی با کاربرد مخصوص ظروف خوراکی (بی رنگ)

  روش ترمو کردن چوب (گرما چوب)

ما با استفاده از حرارتی حداکثر تا 160 درجه سانتیگراد و سیستم خاصی برای انتشار یکنواخت این حرارت توانستیم زمان ترموکردن چوب های پهن برگ را بمیزان چشمگیری کاهش دهیم.
 تا چوب های ترمو شده پهن برگی مناسب برای مبلمان فضای باز تولید کنیم.

ترمو پلیمر (تزریق مونومر در چوب)

در این روش ما توانستیم با استفاده از تزریق مونومر در چوب های سوزنی برگ، چوب هایی با مقاومت مکانیکی تا 30 درصد بیشتر از چوب ماسیو در مقابل پوسیدگی و نفوذ آب و با رنگی بسیار زیبا تولید کنیم.

منبع:ماهنامه صنایع چوب کاغذ